NAJWAŻNIEJSZE WYDARZENIA
Z ŻYCIA MATKI MAŁGORZATY SZEWCZYK


1828
–
Małgorzata Łucja Szewczyk urodziła się na Wołyniu (część dzisiejszej Ukrainy), ówczesny teren polski przyłączony do Imperium Rosji, w diecezji łucko-żytomierskiej, jako córka Marianny i Jana Szewczyk. Nie znamy dokładnej daty chrztu.

1848
–
Złożyła profesję tercjarską i prywatne śluby rad ewangelicznych. Od początku swojej przynależności do Rodziny franciszkańskiej, za wzorem św. Franciszka z Asyżu, prowadziła życie ubogie, służąc ubogim i potrzebującym w sposób ukryty przed władzą carską, panującą wówczas na terenie Wołynia.

1870-1873
–
Jako tercjarka podjęła pielgrzymkę do Ziemi Świętej i Loreto. W Ziemi Świętej zatrzymała się około trzech lat, służąc chorym i ubogim pielgrzymom, którzy udawali się do Ziemi Świętej.

1877
–
Około – spotkała się z bł. Ojcem Honoratem Koźmińskim w Zakroczymiu i odprawiła rekolekcje pod jego kierunkiem.

24.08.1878
–
Łucja złożyła profesję zakonną (na trzy lata) na ręce bł. Honorata Koźmińskiego, składając oprócz ślubu posłuszeństwa, ubóstwa i czystości, także ślub miłosierdzia. Następnie rozpoczęła posługę wśród chorych w Przytulisku warszawskim.

1880
–
Około – odprawiła kolejne rekolekcje pod kierunkiem bł. Ojca Honorata i oddała się, z wielkim zapałem, służbie ubogim i chorym w Zakroczymiu, wówczas pod zaborem rosyjskim.

1881
–
W uroczystość Matki Bożej Bolesnej, w Piątek przed Niedzielą Palmową (8 kwietnia), z pomocą Ojca Honorata, zapoczątkowała ukryte Zgromadzenie pod nazwą Siostrzyczki Ubogich. Przez Ojca Honorata została mianowana Przełożoną nowej Rodziny zakonnej.

07.1884
–
Otwarła pierwszą placówkę w Warszawie, celem niesienia pomocy ubogim, chorym i opuszczonym.

1887
–
Pod koniec tego roku otwarła drugi dom zakonny w Warszawie, by służyć najbardziej potrzebującym.

1889
–
Założyła dom zakonny w Częstochowie, by dać schronienie ubogim i opuszczonym staruszkom.

03.1891

–
Matka Małgorzata, wraz z drugą siostrą, przeniosła się do Galicji, w celu założenia tam domu zakonnego.

14.05.1891
–
Założyła dom zakonny w Hałcnowie, w diecezji krakowskiej. Z wielkim zapałem rozpoczęła działalność charytatywno-apostolską. Równocześnie prowadziła formację pierwszych kandydatek.

14.08.1891
–
Poświęcenie pierwszego domu w Galicji, w Hałcnowie, oraz habitów zakonnych przez kard. Albina Dunajewskiego. Zgromadzenie działające dotychczas w ukryciu w Królestwie Polskim, pod nazwą Siostrzyczki Ubogich, w Galicji przyjęło nazwę Córki Matki Bożej Bolesnej – Siostry Serafitki.

1892
–
W pierwszych miesiącach tego roku Matka Małgorzata odwiedziła siostry w Zakroczymiu i w Warszawie, spotkała się z bł. Ojcem Honoratem, by przekazać wiadomości o działalności Zgromadzenia na terenie Galicji. Pod koniec tego roku przeniosła nowicjat z Zakroczymia do Częstochowy i zamknęła placówkę w Zakroczymiu z powodu coraz silniejszego prześladowania Kościoła przez władze carskie.

1892-1894
–
Matka Małgorzata nawiązała kontakt z proboszczem w Oświęcimiu, ks. Andrzejem Knyczem i z jego pomocą rozpoczęła budowę obszernego klasztoru, celem niesienie pomocy ubogim, chorym staruszkom i dzieciom opuszczonym. Ten klasztor stał się Domem Macierzystym Zgromadzenia i jest nim dotychczas.

1893
–
Matka Małgorzata otwarła pierwszą ochronkę w Żywcu, diecezji krakowskiej.

1894
–
Jesienią przeniosła Zarząd generalny Zgromadzenia z Hałcnowa do klasztoru w Oświęcimiu i rozpoczęła szeroką działalność charytatywno - wychowawczą. Założyła ochronkę dla dzieci, przytułek dla chorych i opuszczonych staruszek, zakład dla sierot, pracownię krawiecko-hafciarską dla dziewcząt; równocześnie podejmowała wysiłki celem umocnienia Zgromadzenia. Pod koniec roku zamknęła dwie placówki w Warszawie z powodu wciąż wzrastającego prześladowania Kościoła katolickiego, utrudniającego wypełnianie podjętej misji.

06.1895
–
Otwarła nowicjat w klasztorze w Oświęcimiu, równocześnie zamknęła dotychczas istniejące nowicjaty w Częstochowie i w Hałcnowie.

1895-1898
–
By ratować dzieci od zgorszenia i obojętności religijnej, otwarła placówkę zakonną w Wielkiej Wsi i podjęła posługę w szkole ludowej, przynaglana do tego przez Konsystorz Biskupi w Tarnowie.

06.07.1896
–
Założyła dom zakonny w Przemyślu, celem służenia chorym w Szpitalu Powiatowym.

04.1897
–
Założyła dom zakonny w Stryju, w Galicji Wschodniej, w diecezji Lwowskiej, otwarła ochronkę dla dzieci z najuboższych rodzin i zakład dla sierot.

07.1897
–
Założyła dom zakonny we Frydrychowicach, diecezji krakowskiej, otwarła ochronkę dla dzieci, zakład dla sierot i przytułek dla starców.

1897-1901
–
Na prośbę Konsystorza Biskupiego w Tarnowie, otwarła placówkę zakonną w Siemiechowie i podjęła naukę dzieci w szkole ludowej.

01.12.1897
–
Na usilną prośbę władz państwowych, Matka Małgorzata założyła dom zakonny w Przemyślanach, w diecezji lwowskiej, by służyć chorym w Szpitalu Powiatowym.

30.12.1898
–
Kuria Biskupia w Krakowie, uznając bardzo pożyteczną działalność Zgromadzenia Sióstr Serafitek, zatwierdziła jego Ustawy na lat dziesięć.

7.11.1899
–
Konsekracja kościoła klasztornego w Oświęcimiu, pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej.

28. 12.1900
–
Dzięki wysiłkom Matki Małgorzaty, Zgromadzenie otrzymało zatwierdzenie ze strony władz państwowych.

17.12.1901
–
Zatroskana o dobro dzieci pozbawionych opieki, Matka Małgorzata założyła dom zakonny w Drohobyczu, diecezji przemyskiej, otwarła ochronkę dla dzieci z rodzin najuboższych i zakład dla sierot.

1901-1904
–
Założyła dom zakonny w Mogile, diecezji krakowskiej, celem nauczania dzieci w szkole elementarnej przy klasztorze Ojców Cystersów.

30.12.1901
–
Podczas pierwszej Kapituły generalnej Matka Małgorzata została ponownie wybrana na Przełożoną generalną, pomimo słabego stanu zdrowia i podeszłego wieku; przyjęła ten obowiązek na usilną prośbę starszych sióstr i tylko z miłości dla Zgromadzenia.

10.1902
–
Matka Małgorzata, pełna zapału apostolskiego, szukając tylko chwały Bożej i dobra cierpiących, założyła dom zakonny w Jarosławiu, by służyć chorym w Szpitalu Powiatowym.

08.03.1904
–
Matka Małgorzata złożyła rezygnację z urzędu Przełożonej generalnej, na ręce kard. Jana Puzyny w Krakowie, motywując swoją decyzję słabym stanem zdrowia i podeszłym wiekiem.

27.04.1904
–
Przekazanie akt Zgromadzenia w ręce nowej Przełożonej generalnej, m. Hieronimie Węgrzyk, w obecności Komisarza biskupiego, ks. Karola Szałaśnego.

05.1904
–
Pożegnanie i wyjazd Matki Małgorzaty Szewczyk do Nieszawy, w diecezji włocławskiej w Królestwie Polskim, za radą bł. Honorata.

05.06.1905
–
Matka Małgorzata Szewczyk umiera w Nieszawie w opinii świętości.

16.11.1931
–
Ekshumacja i przeniesienie doczesnych szczątek Matki Małgorzaty Szewczyk z Nieszawy do Oświęcimia i złożenie w kaplicy na cmentarzu parafialnym.

18.01.1951
–
Druga ekshumacja i przeniesienie doczesnych szczątek Matki Małgorzaty z cmentarza parafialnego do krypty kościoła Domu Macierzystego Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej – Sióstr Serafitek w Oświęcimiu.

22.02.2013 – Kolejna ekshumacja doczesnych szczątek Matki Założycielki.
Wydarzenie to było bezpośrednim przygotowaniem do beatyfikacji
wyznaczonej na dzień 9 czerwca 2013 roku.