Dziś Święto Błogosławionego Ojca Honorata Koźmińskiego. Pod jego kierunkiem i z jego pomocą Bł. Matka Małgorzata Szewczyk dała początek naszemu Zgromadzeniu Córek Matki Bożej Bolesnej.
Któtki opis jego życia:
Wacław Koźmiński urodził się 16 października 1829 r. w Białej Podlaskiej. Będąc w gimnazjum zaniechał praktyk religijnych, a w czasie studiów zupełnie stracił wiarę. 23 kwietnia 1846 r. został aresztowany. Wówczas ciężko zachorował, ale powracając do zdrowia nawrócił się. Uwolniony z więzienia podjął dalsze studia. 8 grudnia 1848 r. wstąpił do klasztoru kapucynów i otrzymał imię Honorat. Chociaż pragnął być bratem zakonnym, przełożeni polecili mu, aby przygotowywał się do kapłaństwa. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 listopada 1852 r. Został mianowany profesorem retoryki oraz sekretarzem prowincjała, nadzwyczajnym rekolekcjonistą i spowiednikiem. Zasłynął jako znakomity rekolekcjonista i misjonarz ludowy. W 1861 roku, po kasacie zakonów przez władze carskie, o. Honorat został przewieziony do Zakroczymia pod Warszawą.
Któtki opis jego życia:
Wacław Koźmiński urodził się 16 października 1829 r. w Białej Podlaskiej. Będąc w gimnazjum zaniechał praktyk religijnych, a w czasie studiów zupełnie stracił wiarę. 23 kwietnia 1846 r. został aresztowany. Wówczas ciężko zachorował, ale powracając do zdrowia nawrócił się. Uwolniony z więzienia podjął dalsze studia. 8 grudnia 1848 r. wstąpił do klasztoru kapucynów i otrzymał imię Honorat. Chociaż pragnął być bratem zakonnym, przełożeni polecili mu, aby przygotowywał się do kapłaństwa. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 listopada 1852 r. Został mianowany profesorem retoryki oraz sekretarzem prowincjała, nadzwyczajnym rekolekcjonistą i spowiednikiem. Zasłynął jako znakomity rekolekcjonista i misjonarz ludowy. W 1861 roku, po kasacie zakonów przez władze carskie, o. Honorat został przewieziony do Zakroczymia pod Warszawą.
Około 1889 r. zwrócił się do Stolicy Świętej o zatwierdzenie zgromadzeń bezhabitowych. Dzięki temu powstało 26 stowarzyszeń tercjarskich, z których na przestrzeni lat uformowało się 16 zgromadzeń zakonnych. Poprzez swoje duchowe córki i synów starał się docierać do wszystkich środowisk. Kierował tymi wspólnotami przez konfesjonał i korespondencję. Do dziś istnieją trzy zgromadzenia habitowe: felicjanki, serafitki, kapucynki, i czternaście bezhabitowych. Zgromadzenia o. Honorata podejmowały prace charytatywne i apostolskie m. in. wśród młodzieży szkolnej, w fabrykach, wśród ludu wiejskiego, w przytułkach dla ludzi starych i upośledzonych. Powstały w 1893 r. na terenie Królestwa ruch mariawitów zaszkodził opinii o. Honorata. Wówczas Watykan zalecił o. Honoratowi powstrzymanie się od dalszego kierowania nimi. Przyjął to z pokorą i posłuszeństwem. Pozbawiony słuchu i cierpiący fizycznie resztę lat spędził na modlitwie i kontemplacji. Zmarł 16 grudnia 1916 r. Beatyfikował go Jan Paweł II 16 października 1988 r.
Niech Błogosławiony Ojciec Honorat wstawia sie za nami, byśmy były wierne charyzmatowi, który on i bł. Matka Małgorzata nam zostawili.
Niech Błogosławiony Ojciec Honorat wstawia sie za nami, byśmy były wierne charyzmatowi, który on i bł. Matka Małgorzata nam zostawili.
